Εκτενή συνέντευξη στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος» και στην δημοσιογράφο Γλυκερία Υδραίου παραχώρησε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Ο Σεβασμιώτατος ανακεφαλαιώνει τις σαφείς θέσεις του για τον εμβολιασμό και την στάση των αρνητών, κατά την διάρκεια της πανδημίας, αλλά και την τήρηση των υγειονομικών μέτρων από την Εκκλησία. Αναφέρθηκε στην λειτουργία των Σπιτιών Γαλήνης και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σύνολο το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας αυτή την περίοδο, στην εφευρετικότητα των Κληρικών μας για την ανάπτυξη του πνευματικού έργου εν καιρώ πανδημίας, ενώ εξέφρασε τους φόβους του για τον κίνδυνο ενός νέου διχασμού με το πρόσχημα της πανδημίας. Κάλεσε, τέλος, σε έντονη προσευχή προς τον νηπιάσαντα Κύριο, ώστε «να σταθεί
Αλφέγιεφ και Λαβρόφ
Μια ματιά στις σχέσεις εκκλησίας-κράτους στη Ρωσία [1]
π. Ιωάννης Χρυσαυγής
Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου, Επίτιμος Καθηγητής του Sydney College of Divinity. Είναι κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων (Αλφέγιεφ) υπηρετεί σαν πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας από το 2009. Έχει υπάρξει δριμύς κατήγορος της ανεξαρτησίας που δόθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας από το
Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων «Romfea.gr» δημοσίευσε, τις ημέρες του Πάσχα (4.5.2021), συνέντευξη του Σέρβου Μητροπολίτη Μπάτσκας Ειρηναίου (Μπούλοβιτς), με τίτλο: "Αναγκαίες οι συνομιλίες για την υπέρβαση του Ουκρανικού."
Ο τίτλος της συνέντευξης και η «γλώσσα» (ορολογία-νοο-τροπία) του κειμένου μού επέτρεψαν να εντοπίσω (ή να νομίζω ότι εντοπίζω), ακόμα μια φορά, την αντιθετική διαφορά των θεσμών θρησκευτικής εξουσίας από το γεγονός της Εκκλησίας, γεγονός-ευαγγέλιο πανανθρώπινης
Ακόμα και οι ισχυρότερες πεποιθήσεις μας, οτιδήποτε τάζουμε σ’ όσους αγαπάμε, αποδεικνύονται ουκ ολίγες φορές απατηλές. Ο Πέτρος βεβαιώνει τον Ιησού ότι «κι αν όλοι χάσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ εσένα εγώ ποτέ δε θα τη χάσω» (Μτ. 26:33, πρβλ. Μτ. 8:6-13). Αργότερα, ωστόσο, τον απαρνείται επανειλημμένα. Η ανθρώπινη αδυναμία διαστρεβλώνει τις βεβαιότητές μας, ανατρέπει ακόμη και τα βαθύτερα, τα πιο αγνά συναισθήματα. Ακόμη όμως κι όταν η ανθρώπινη αγάπη φαίνεται να υπερβαίνει τα κοινά μέτρα
Είναι γνωστό ότι ο χώρος της λογοτεχνίας δεν κατοικείται πλέον από συμπαγή και αυτάρκη υποκείμενα με συγκροτημένη εσωτερική ζωή, πρόσφορη για συνεκτικές αφηγήσεις ή τουλάχιστον δεν κατοικείται πλέον μόνο από αυτά. Εδώ και καιρό έχουν εμφιλοχωρήσει στους κόλπους του η αταξία, η ρωγμή, το θραύσμα, η αυτοαναφορικότητα, ο αποδομητικός σαρκασμός, η νομιμοποιημένη προσποίηση, οι διάφοροι τύποι ανοιχτής ανάγνωσης, η δίκην παλίμψηστου κειμενική διαστρωμάτωση.
Το διάτρητο κείμενο ως λεκτική